امام علی علیه السلام:
لایَکمُلُ إیمانُ امریٍ حَتّی یُحِبَّ مَن أحَبَّ الله وَ یُبغِضُ مَن أبغَضَ اللهُ؛
شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید)، ج18، ص51
لایکمُلُ: فعل مضارع منفی
ایمانُ: فاعل-مضاف
امری: مضاف الیه
حتّی: ان ناصبه را در تقدیر دارد و این تقدیر واجب است
یُحبَّ: فعل مضارع منصو ب-باب افعال
من : موصول مشترک
أحَبَّ: فعل ماضی- باب افعال
اللهُ: فاعل
أحَبَّ الله: جمله صله
من أحَبَّ الله: فاعل برای یحب
یُبغضُ: مضارع مرفوع-باب افعال
من ابغَضَ الله: فاعل
ابغَضَ: فعل ماضی باب افعال
الله: فاعل ابغض الله: جمله صله
امام علی علیه السلام می فرمایند:
ایمان هیچ کس کامل نمی شود مگر هر که را خدا دوست دارد دوست داشته باشد و آن که را خدا دشمن دارد دشمن داشته باشد.
"مَن" مفعول به برای "یُحِبَّ" است
"مَن" دوم هم مفعول به برای "یُبغِضَ" است.
با توجه به اینکه یبغضُ معطوف به یحبَ است، به نظرم یبغض هم باید منصوب باشد.