از وصیتنامه علمی، معنوی و اخلاقی آیت الله شعرانی خطاب به دانشجویان و طلاب علوم دینی:
ضرورت تقویت انگیزه های الهی
بزرگترین چیزی که بر طالب علم واجب و ضروری است، خالص گردانیدن نیت اوست که بنده را توفیق میدهد و وسایل طاعت خویش را برایش فراهم می آورد و هموست که راه درست را در قلوب بندگانش الهام می بخشد.
اگر اخلاص نیت نباشد هیچکس موفق نمی شود از نردبان دانش بالا رفته یا از آموخته های خود سودی برد...
قرائت قرآن
و واجب است بر طالب علم که قرائت قرآن کریم را در طول شبانه روز ترک نگوید و آن قرائت را به اندازه توانایی خویش با تدبّر و تأمّل در ریزه کاریها و معانی آیات همراه سازد و در آیاتی که به اشکال برمی خورد به تفسیر مراجعه کند و نیز واجب است بر ادله گفتار و رفتار و مطالعه آنچه را بیهوده است و به او ارتباطی ندارد واگذارد...
از دیگر واجبات
از دیگر اموری که بر طالب علم واجب است، پارسایی و پرهیز از حرامها و مسائل شبهه ناک و نیز مواظبت بر عبادات است؛ زیرا هیچ کس از علم خود سودی نمی برد مگر آن را با عمل مقرون سازد.
دلهای مردمان نیز بواسطه عالم بی تقوا آرامش نمی یابد...
لزوم حسن ظن به عالمان
و باید طالب علم نسبت به علما گمان نیکو داشته باشد و این راز موفقیت و وسیله کامیابی و پیروزی است و بدگمانی به آنان شقاوت و بدبختی به بار می آورد بلکه گاهی به کفر و گمراهی و جهل مرکّب می انجامد.
پس باید در کلام آنها با عنایتی کامل و تدبّری راستین نگریست... البته مقصود ما این نیست که این بزرگان، معصوم از خطا هستند بلکه منظور این است که جایز نیست در اولین برخورد سریعا آنان را تخطئه کرد.
تزکیه
یک طالب علم باید در تهذیب نفس خویش کوشا باشد و خود را با اخلاق فاضله آراسته سازد و در این راه تنها به خواندن احادیث وارد شده بسنده نکند؛ بلکه عمده آن است که با اهل اخلاق همنشین و معاشر گردد و اعمال خود را بر آنان عرضه بدارد و عیوب و کاستیهای خویش را دریابد و از آنان راههای اصلاح نفس را بجوید.