(ضدد )
ضِد : ج أَضْدَاد و ضِدّ [ ضدّ ]: مخالف ؛ « کَان عَلَى الضِّدّ مِنْ ذَلِکَ »: متناقض آن بود ، مانند و همسان ، دشمن .
قوله تعالى : ( وَیَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا )
( طرد )
طرد : اخراج , مرخصی
قوله تعالى : ( وَلا تَطْرُدِ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَالْعَشِیِ )
و منه : مَطْرُودٌ، مُطَارَدَةُ، تَطَّرِدُ
( طود )
الطَّوْدُ : الجبل العظیم
قوله تعالى : ( فَکانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ )
( عتد )
العَتِیدُ: الحاضر المهیأ ، عَتِید : آماده ، تناور ، ستبر و درشت .
قوله تعالى : ( رَقِیبٌ عَتِیدٌ )
والعَتَادُ : العدة
وَفِی الْحَدِیثِ « أَخْرَجَ إِلَیَّ أَبِوُ الْحَسَنِ مَخْزَنَةً فِیهَا مِسْکٌ مِنْ عَتِیدَةٍ ».
( عضد )
عضذا : أی أعوانا
عَضَد : کمک کرد ، یاری کرد ، مساعده کرد
قوله تعالى : ( وَما کُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً )
( عند )
عَنِیدٍ : نرم نشدنی , سخت , سنگدل , بی شفقت
قوله تعالى : ( وَخابَ کُلُّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ )
( قصد )
قَصْد : راستى راه ، نیت و غَرَض
" طریقٌ قَصْدٌ " : راه راست
قوله : ( وَعَلَى اللهِ قَصْدُ السَّبِیلِ ) أی هدایة الطریق الموصل إلى الحق واجبة علیه
قوله : ( أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ ) أی عادلة.
( قلد )
مقلد : تقلید کردن
مِقْلَد : ج مَقَالِد [ قلد ]: کلید
مَقالِیدُ أی مفاتیحها و قوله تعالى : ( لَهُ مَقالِیدُ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ )
والقِلَادَة : التی تعلق فی العنق.
( قود )
قَوَد : قصاص
فِی الْحَدِیثِ « لَا تَجُوزُ شَهَادَةُ النِّسَاءِ فِی الْقَوَدِ »
( کبد )
کبَّد : وارد کرد ( خسارت ، زیان ، آسیب ، ضرر )، )خسارت ، زیان ( زد
قوله تعالى : ( لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کَبَدٍ )
وَقَالَ : « ابْنُ آدَمَ لَا یَزَالُ یُکَابِدُ مُرّاً حَتَّى یُفَارِقَ الدُّنْیَا ».
( کند )
کَنُود : ناسپاس ، کفران نعمت کننده ، گناهکار
قوله تعالى : ( إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ )
وَفِی الْحَدِیثِ « أَصْبَحْنَا فِی زَمَنٍ کَنُودٍ ».
( کود )
کادَ ، یکاد ): نزدیک شد ( بود )، در شرف ... واقع شد ، در مرز ... قرار گرفت
قوله تعالى : ( کادَ یَزِیغُ قُلُوبُ فَرِیقٍ مِنْهُمْ )
قوله تعالى : ( أَکادُ أُخْفِیها )
( لحد )
قوله تعالى : ( یُلْحِدُونَ فِی أَسْمائِهِ ) أی یمیلون فی صفاته إلى غیر ما وصف به نفسه
أَلْحَدَ : إِلْحَاداً [ لحد ] المیتَ و اللحدَ و للمیتِ : بمعناى ( لَحَدَ ) است
أَلْحَدَ الرجُلُ : در وجود خدا شک کرد و مُلحِد شد
أَلْحَدَ عن الدِّین : از دین برگشت و به بدگویى از آن پرداخت
أَلْحَدَ فى الحَرَمِ : هتک حرمت حرم کرد
( لدد )
قوله تعالى : ( وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ ) أی شدیدة العداوة والجدال للمسلمین
أَلَد : م لَدَّاء ، ج لِدَاء و لُدٌّ: دشمن سرسخت
یقال لَدَّهُ یَلَدُّهُ لَدّاً
( مجد )
المَجْدُ : الشرف الواسع فی کلام العرب
قوله تعالى : ( بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ )
والمَجِیدُ فعیل منه للمبالغة قوله : ( ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ )
( مرد )
قوله تعالى : ( مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ ) أی عتوا واستمروا علیه
مارد : ج مَرَدَة و مارِدُون (و مُرَّاد : فاعل)، خود بزرگ بین ، متجاوز از حد خویش
قوله : ( شَیْطانٍ مارِدٍ ) أی خارج عن الطاعة متمکن من ذلک
وَفِی الْحَدِیثِ « شَهْرُ رَمَضَانَ تُصَفَّدُ فِیهِ مَرَدَةُ الشَّیَاطِینِ ».