حوزه علمیه کوچک ما

آموزش ادبیات عربی، منطق؛ فلسفه و عرفان اسلامی به نحو اجمالی و سبک سنتی حوزات علمیه

حوزه علمیه کوچک ما

آموزش ادبیات عربی، منطق؛ فلسفه و عرفان اسلامی به نحو اجمالی و سبک سنتی حوزات علمیه

امر، در لغت به معنى دَستور و فرمان است، و در اصطلاح بر طلب انجام کار یا پدیدآمدن حالتى دلالت می‌کند; مانند:
اِضْرِبْ (بزن)، اُحْسُنْ (نیکو شو)

فعل امر، مانند مضارع داراى چهارده صیغه و بر دو نوع است: 
1. امر به لام: شش صیغه‌ی غایب و دو صیغه‌ی متکلم; 
2. امر به صیغه: شش صیغه‌ی مخاطب. 
همه‌ی صیغه‌هاى امر از مضارع ساخته می‌شود.

 

امر به لام

امر به لام، از شش صیغه‌ی غایب و دو صیغه‌ی متکلمِ مضارع به شرح ذیل ساخته می‌شود: 

1. لام مکسورى (لـِ) بر سر مضارع می‌آوریم

۲. جزم می‌دهیم (جزم در لغت به معنى بریدن و قطع کردن و در اصطلاح، حذف علایم رفع ( ــُ ، نَ، نِ) از آخر کلمه است)

مثال:
یَضْرِبُ > لِیـَضْرِبُ > لِیـَضْرِبْ (باید بزند)
یَضْرِبان >ِ لِیـَضْرِبانِ > لِیـَضْرِبا (باید بزنند)

 

نمونه‌ی صرف فعل امر (امر به لام) از ضَرَ بَ ـِ:

غایب

مذکر 
1.مفرد: لِیَضْرِبْ (آن یک مرد) باید بزند
2.مثنی: لِیَضْرِبا (آن دو مرد) باید بزنند
3.جمع: لِیَضْرِبُوا (آن مردان) باید بزنند
مؤنث
4.مفرد: لِتَضْرِبْ (آن یک زن) باید بزند 
5.مثنی: لِتَضْرِبا (آن دو زن) باید بزنند 
6.جمع: لِیَضْرِبْنَ (آن زنان) باید بزنند

متکلم

13. وحده: لِاَضْرِبْ (من) باید بزنم
14.مع الغیر: لِنَضْرِبْ (ما) باید بزنیم 

نکته
1. همچنانکه ملاحظه می‌کنید، نونِ صیغه‌ی ششم، حذف نشده است; زیرا علامتِ رفع نیست. 
2. هرگاه قبل از امرِ به لام، واو و یا فاء بیاید، لام آن ساکن می‌شود; مانند: 
لِیَضْرِبْ > وَلْیَضْرِبْ
لِیَنْظُرْ > فَلْیَنْظُرْ

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">