حوزه علمیه کوچک ما

آموزش ادبیات عربی، منطق؛ فلسفه و عرفان اسلامی به نحو اجمالی و سبک سنتی حوزات علمیه

حوزه علمیه کوچک ما

آموزش ادبیات عربی، منطق؛ فلسفه و عرفان اسلامی به نحو اجمالی و سبک سنتی حوزات علمیه

حضرت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم :

مَن کانَ فی طَلَبِ العلمِ کانَتِ الجَنَّتُ فی طَلَبِه

الکافی

 

مَن : اسم موصول-  مبنی- /مبتدا محلا مرفوع

کانَ : فعل ناقص- مبنی- مفرد- مذکر- غایب- لازم-/خبر- محلا مرفوع

طَلَبِ : تجزیه در احادیث قبل آمده/ مجرور به حرف جر

العلمِ : اسم- جامد- معرفه- معرب- منصرف- غیر مصدر- مذکر/ مضاف الیه و مجرور

فی طَلَبِ العلم : خبر کان- شبه جمله-جار و مجرور و مضاف الیه محلا منصوب

کانَتِ : مونث کان

الجَنَّتُ : اسم- مونث- معرفه- معرب- منصرف- جامد- غیر مصدر- مفرد/ اسم کان- مرفوع

فی طَلَبِه : خبر کان - جار و مجرور محلا منصوب

 

پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله: 

هر کس در طلب علم باشد، بهشت در طلب او می باشد.

 

نظرات  (۲)

"من" رو نمیشه حرف شرط گرفت. یعنی معنی کنیم:اگر کسی در طلب علم باشد...بهشت در طلب اوست
  • فرید افتخاری
  • من موصول (کسی که ، کسانی که) و ما ی  موصول ( چیزی که ) در وسط جمله می آیند ولی من شرط ( هر کس ) و مای موصول ( هر چه ) در ابتدای جمله می آیند و 2 فعل یا یک فعل و یک جمله ی اسمیه بعد از آن دو می آید.

    برای جدا سازی من موصوله و من شرطیه بایستی به قرائن لقظی و معنوی ذقت کنیم.

    قرائن لفظی شکل فعل و جمله بعد از آن است مانند فعل الشرط وفعل جواب

    و مجزوم بودن یکی یا هر دو تای آنها که علامت شرطیه بودن است و اگر هر دو مرفوع باشند موصوله است.

    اما قرینه معنوی این که اگر فعل های بعدی هر دو ماضی باشند من موصوله است. مثل: من شارک فی المسابقة تسلَّمَ جائزته أمس.
    و اگر فعل ها ماضی و دال بر مستقبل باشند من شرطیه خواهد بود. 

    همچنین اگر در دو جمله بعدی اولی دلیل دومی باشد من شرطیه خواهد بود.

    من شرطیه معنای فعل بعد از خود را - حتی اگر ماضی باشد- به آینده بر می گرداند ولی من موصوله چنین نیست.

    من موصوله برای خبر دادن به کار می رود.


    با این تقاصیل اینجا بایستی من را شرطیه بگیریم.


    الجنت را هم باید به صورت الجنة بنویسیم.

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.