در مورد اسم الله نظرات متعددی هست که عمده آنها به شرح زیر است :
- کلمه الله در اصل اَلإاله (از إله به معنای عبادت یعنی معبود خاص) بوده است و همزه‌ی آن به خاطر کثرت استعمال حذف شده است : اَل + اِله => اللّه
- اله و وله دو لهجه از یک لغت باشد یعنی اول وله بوده و بعد آن را به صورت اله استعمال کرده اند. یعنی از وله به معنای تحیر است، چرا که عقل ها در ذات اقدس او حیران اند. (واله هم از همین ریشه است)
- گروهی (بیشتر مستشرقین) هم می گویند که الله گونه دیگر از الاهای زبان سریانی (آرامی) است.
- واژه الله در اصل همان واژه لاه است که الف و لام تعریف به خود گرفته است: ال+لاه => اللّه و به یکی از دو معنای بلند و مرتفع و برتر از هرچیز و یا "تستر" یعنی از نظرها پوشیده و محجوب بودن آمده است.
- الله معنی وصفی دارد و در اصل مشتق از وله به معنای تحیر است چرا که عقل‌ها در ذات اقدس او حیران اند و گاه نیز از ریشه الاهة به معنای عبادت دانسته اند و الاله را به معنی معبود که جامع جمیع اوصاف جلالی و کمالی و عاری از هر عیب و نقص وجودی است گرفته اند.